σπασμός

ο, ΝΜΑ [σπάω / σπῶ]

1. βίαια σύσπαση ενός ή πολλών μυών

2. καθεμία από τις συσπάσεις κατά την κρίση επιληψίας

νεοελλ.

1. ιατρ. ακούσια συστολή μεμονωμένων μυών ή ολόκληρων μυικών ομάδων που μπορεί να είναι συνεχής, διακεκομμένη ή εναλλάξ συνεχής και διακεκομμένη

2. φρ. α) «σπασμός τών συγγραφέων» — ανικανότητα χρησιμοποίησης γραφικού οργάνου λόγω σπασμού, τρόμου, νευραλγίας ή χαλάρωσης τών μυών τού άκρου χεριού

β) «κλονικός σπασμός» — διακεκομμένος σπασμός

γ) «τονικός σπασμός» — συνεχής και παρατεταμένος σπασμός

αρχ.

1. έντονη στύση τού πέους, πριαπισμός

2. βίαιη, ταραχώδης κίνηση («σεισμόν τε τῆς γῆς καὶ σπασμὸν... τῆς θαλάσσης», Πλούτ.)

3. ανάσπαση, εξέλκυση («μαχαιρῶν σπασμούς», ΠΔ)

4. (κατά τον Ησύχ.) «ἡ παλίρροια καὶ τὸ πάθος».